تعیین عوامل مؤثر بر موفقیت درمان در جانبازان قطع نخاع به روش icsi

مقدمه: حل مشکل زوجین نابارور یکی از مسائلی است که همیشه مدنظر پزشکان و متخصصان این رشته بوده است. ناباروری دارای اتیولوژی گسترده ای است که در ناباروری مردان بخشی از آن به علت آسیب های نخاعی می باشد. ضایعه نخاعی بالاتر از نخاع لگنی می تواند باعث عدم کارایی سیستم تناسلی مردان و بالطبع ناباروری شود. از آنجا که ایران با داشتن مجروحان جنگی یکی از کشورهایی است که دارای بیشترین تعداد بیماران قطع نخاع در جهان است و با توجه به اینکه عدم موفقیت روش های درمان ناباروری منجر به تشدید مشکلات روحی و اتلاف وقت این افراد می شود؛ لذا انجام مطالعاتی بر روی این گروه از افراد به منظور تعیین عوامل مختلف کلینیکی مؤثر برموفقیت درمان ناباروری جانبازان لازم به نظر می رسد. لذا هدف این مطالعه تعیین عوامل موثر بر موفقیت درمان جانبازان قطع نخاع به روش icsi می باشد. مواد و روشها: این تحقیق برروی 381 زوج جانباز نابارور انجام شد که علت ناباروری آنها ناشی از قطع نخاع مرد در طی دوران جنگ تحمیلی بود و در طی سال های 1379 تا شش ماهه اول سال 1381 به مرکز درمان ناباروری کوثر مراجعه کرده بودند. اطلاعات مورد نیاز هر فرد به صورت مجزا در سه بخش آندرولوژی، زنان و جنین شناسی در هر سیکل و دوره درمانی جمع آوری گردید و پس از تبدیل اصطلاحات پزشکی به علایم و کد های کامپیوتری، از آزمون 2 و مدل رگرسیون لجستیک چند متغیره برای بررسی روابط موجود بین عوامل موثر و متغیر موفقیت درمان استفاده شد. نتایج: متغیر موفقیت درمان یعنی نتیجه نهائی عمل icsi (حاملگی موفق) دارای ارتباط آماری معنی داری با طول ناباروری (049/0p=)، درصد جانبازی (05/0p=)، نوع کاتتر انتقال جنین (05/0p=)، تعداد پارامترهای غیرطبیعی اسپرم (01/0p=) و نوع ناباروری (05/0p=) بود. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که با وجود تعداد بالای اسپرم در جانبازان به علت پایین بودن میزان درصد تحرک اسپرم، همچنین مرفولوژی غیرطبیعی آن، میزان موفقیت درمان پایین تر از حد معمول است. همچنین این تحقیق نشان داد که با افزایش طول مدت ناباروری احتمال موفقیت درمان روش های art کاهش می یابد.